De natuurlijke flow

Innerlijk fluistert het al een tijdje, eigenlijk sinds ik hier in de Vlaamse Ardennen woon. Het is hier heerlijk wonen, ALLEEN, er zou toch dat tikkeltje meer water mogen zijn.

En dit gevoel blijft me achtervolgen. Zo hebben we, ik en m'n man, dit jaar een magisch mooie vakantie gehad in het Müllerthal. Maar ook daar, ondanks het feit dat het me enorm heeft opgeladen, zo tussen de stenen en de bomen, er had toch weer wat meer water gemogen😉.

Het bewustzijn op het water, het bleef me achtervolgen. In m'n dromen, m'n gevoel en m'n beleving. Er wil blijkbaar iets mee. En zoals dat gaat, je kan erover filosoferen, er vanalles over te weten komen, … MAAR ergens blijft het gewoon een innerlijk beleven.

Zo bracht het leven me, na een periode van belevenissen met en ook zonder het water, ietwat onverwacht, op een plek met naar mijn gevoel: de ideale combinatie stenen, bomen EN WATER.

Zucht💦🌸. Het innerlijk proces met het water lijkt voor nu gestrand. Op de voor mij meest ideale plek.

Het is absoluut niet altijd duidelijk waar de stroom van het leven ons werkelijk naartoe beweegt. Het is en blijft één groot mysterie. Maar de belevenissen met en zonder het water, met veel en weinig bomen, met grote en kleine stenen, …. Ze hebben ons uiteindelijk naar deze plek, in tijd en ruimte, gedreven.

En ja, ik weet het, er zijn krachten, in en om ons heen, die dit mooie plaatje absoluut niet ambiëren. De helende beweging in onszelf proberen saboteren.

MAAR zijn juist die krachten niet ook nodig om een bepaalde stroming te creëren? Om ons een bepaalde, meer harmonische, kant op te laten bewegen?

Ik zegen alvast het water, de bomen en ook de stenen. En versterk m'n verbinding met het helende bewegen. Omdat ik, hoe langer hoe meer, ben gaan begrijpen dat we die uiterlijke bronplek maar gaan creëren wanneer we die in onszelf opnieuw massaal gaan eren.